Ταξίδι αναψυχής, literally

 11 Απριλίου, 2023

Εν πολύχρωμο τζιαι πολύμορφο το Μαρόκο. Επήα στο Ραμαντάν.

Έσιει ψυσιή σε κάθε δρομούι, σε κάθε κτήριο τζιαι φυτό - έννα μου πεις, ένεσιει σε κάθε τόπο ψυσιή; Όχι.

Άλλο λίο τζιαι ήταν να παρασυρθώ να γεμίσω τις ώρες μου με δραστηριότητες, να φύω που κάθε σκέψη - να χαθώ που την πραγματικότητα.

Ήντα αναψυχή εν που εν τούτη; 

Εν ήπιαμε πολύ ποτό, αφού εξαφανίσαν τα ούλλα λόγω νηστείας.

Ήταν καλό, η νηφαλιότητα έδωσε μου ώθηση να εκτιμήσω πιο πολλά την Μαροκινή κουλτούρα. 

Επερπάτησα τα γραφικά στενούθκια των Medina της κάθε πόλης που επήα, εχαΐδεψα τις πιο όμορφες γατούλες του κόσμου, επαρατήρησα τους ντόπιους - όμορφος λαός.

Ήταν το ταξίδι που μου έδωκεν έμπνευση. Ήταν σαν να έπρεπε να τα συλλάβω ξανά ούλλα τούτα, πέρκει θυμηθώ τα δικά μου - ε τζιαι θυμήθηκα τα.

Τζείντα χρώματα που ήθελα να δείξω; Έκαμα το, έδειξα τα τζιαι κάπως εκτιμήθηκαν με επιτυχία τότε.

Φεύκουν τζιαι έρχονται άλλοι όμως.

Δύσκολο το έργο. Τι να σου πω, μάλλον εν είμαστε συνηθισμένοι - μονοδιάστατους μας βρίσκω.

Εν η λαχτάρα μου όμως, η εντονότητα, το βάθος τζιαι η συγχώνευση ούλλον τούτων- τι ομορφιά θεέ μου!

Άμαν εμπορούσα ήταν να δανείσω τα μάτια μου. Ήταν να δανείσω ούλλην την πλημμύρα αισθήσεων, συναισθήσεων - σερβιρισμένα στο πιάτο ρε.

Δεν γίνεται όμως - Βλέπει κανείς ο,τι μπορεί, όσο μπορεί τζιαι εν εντάξει.

Άμπα τζιαι ένεν για να τα μοιράζεσαι τούτα. Ελούθηκα τα εγώ πάντως ούλλα τούτα εγώ, κουβαλώ τα πλέον καθημερινά μέχρι και σήμερα στην Μάλτα -  τζιαι νιώθω άνθρωπος πλήρης, ευτυχώς.

Τζ ύστερα που ούλλα τούτα, πως να τα φκάλει πέρα κανείς με την μονοτονικότητα και της όμοιες της;

Ανάθθεμάν τα :)