Ο Νους
Αρέσκει μου η αγάπη τζιαι οι μορφές της. Γιαυτό μου αρέσκει να παρατηρώ τον κόσμο σε χώρους πολυσύχναστους. Μακάρι να μεν εσυλλαβάνετουν σαν τόσο παράξενο να χαζεύκεις τους ανθρώπους για παραπάνω ώρα απ΄ όσο “πρέπει”. Ήταν να κάθουμαι πας σε ένα παγκάκι για ώρες τζιαι να αναλύω, θαυμάζω, γιουχαρίζω άμα πρέπει ή τζιαι να λυπούμε κατα κάποιον τρόπο τους περαστικούς. Θωρώ το πως φαίρεται ο ένας του άλλου. Τζείνοι που εν μαζί, τζείνοι που εν μόνοι τους τζιαι πως αντιμετωπίζουν τους άλλους αγνώστους - άμα χρειαστεί. Οι πιο γλυτζιοί εν οι τουρίστες. Εν που τις λίες φορές στην ζωή τους που προσπαθούν να εν όντως παρόν στην ζωή τους. Εν λιο πιο χαρούμενοι τζιαι το καλύτερο, εκτιμούν περισσόττερο τον τόπο. Πιάννει πιο πολλή λεπτομέρεια το μάτι τους, κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα. Γιαυτόν προσπαθώ τζιαι εγώ άμα θυμηθώ, να βλέπω προς την ταράτσα των κτηρίων. Ειδικά σε δρόμους που περνώ καθημερινώς. Πιάννω τον εαυτό μου να μεν έσσιει ιδέα πως μοιάζει η αρχιτεκτονική των όποιων κτηρίων τζιαι κατασκε